Het vertrek uit de villa
stond gepland voor 10.00 uur. Het is 10.10 uur als we in de auto stappen en op
weg gaan naar Miami. Dat hebben we dus goed gedaan. We hebben twee mooie weken
gehad in de villa en vinden het jammer dat we moeten vertrekken. Wat ons
betreft had de vakantie nog wel wat langer mogen duren. De afgelopen twee jaren
hebben we de laatste ochtend van de vakantie gegeten bij Cracker Barrel. Dat is
erg goed bevallen en een traditie die we in ere willen houden. Daarom willen we
dit jaar bij een Cracker Barrel in de buurt van Miami gaan eten. De reis
verloopt rustig. Maxime slaapt een groot gedeelte van de reis. Ongelofelijk
hoeveel die in de auto heeft geslapen. Bijna elke keer als we een langer stuk
moesten rijden heeft Maxime geslapen. Vaak in erg ongelukkige houdingen.
Rond
12.15 uur komen we aan bij de Cracker Barrel. We zien direct dat het erg druk
is. De parkeerplaats staat helemaal vol en er staan allemaal mensen buiten. Ik
besluit uit te stappen en te vragen hoelang het duurt voor we kunnen eten. Als
ik in de rij sta hoor ik dat de wachttijd een half uur is. Ik loop terug naar
de auto en we besluiten om hier niet te eten. We vinden het erg jammer, maar we
hebben geen zin om hier een half uur te wachten en straks misschien in tijdnood
te komen. Op de Navi kijken we welke restaurants nog meer in de buurt zitten. Heel
dichtbij zit een Subway en daar hebben we deze vakantie nog niet gegeten,
terwijl dat vorig jaar erg goed was. De keuze is daarom snel gemaakt. Op naar
de Subway. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we hem. We bestellen
allemaal een lekker broodje met wat te drinken dat we op ons gemak opeten. Dan
stappen we weer in de auto om het laatste stuk naar Miami te rijden.
Rond 13.45
uur arriveren we bij Dollar en leveren we de auto we in. We krijgen een briefje
mee waarop staat dat we niets hoeven te betalen. De koffers en tassen worden
over ons vieren verdeeld (heerlijk van die grote meiden die mee kunnen sjouwen)
en dan gaan we naar de Mia Mover die ons naar de vertrekhal brengt. Als we bij
de Mia Mover aankomen is het er erg druk. Lex en de meiden kunnen mee, maar ik
kan er echt niet meer bij met de twee koffers die ik onder mijn hoede heb. Toch
een vreemd gezicht om je hele gezin te zien wegrijden en zelf alleen achter te
blijven. Gelukkig komt de volgende tram snel en staan ze mij op te wachten als ik aankom. Met
alle spullen wandelen we naar de vertrekhal.
We worden in verwarring gebracht
omdat op de grote borden staat dat we vertrekken vanaf gate E, maar Iberia
staat aangegeven bij gate G. Uiteindelijk blijkt Iberia toch bij gate E te
zitten. Het is er niet erg druk en we kunnen snel de koffers inleveren. De
weegschaal heeft goed gewerkt, want twee koffers zitten net onder de 23 kilo en
twee koffers wegen 23 kilo. Het is geen probleem als we ook het vijfde
koffer inleveren. We krijgen onze instapkaarten en hebben nog twee uur voordat
het vliegtuig vertrekt. Omdat we toch nog genoeg tijd hebben kijken we eerst
nog even rond bij de winkeltjes in de vertrekhal. Bij de Starbucks nemen we nog
een laatste koffie en dan gaan we door de douane. Het kost even tijd om alle
spullen uit de tassen te halen en in de bekende bakken te leggen, maar verder
verloopt het allemaal prima. We zijn snel door de controle en gaan dan op weg
naar de gate vanwaar we weer vertrekken naar Madrid.
Achter de douane zijn
bijna geen winkeltjes meer. We nemen plaats bij de gate en ik ga nog even een
stukje schrijven voor op het blog omdat het nog een half uur duurt voor we
mogen gaan boarden. Ook het boarden verloopt soepel. Omdat wij achteraan zitten
mogen we als een van de eersten aan boord. We hebben een prima vlucht en zien
een prachtige zonsondergang en zonsopgang. Zoals Fabienne zegt de mooiste van
de vakantie. Ook dit keer hebben we een camera op de staart staan. Het is heel
mooi om te zien. Rond 7.00 uur worden we een beetje onrustig. We hebben nog
geen ontbijt gehad en over twee uur vertrekt onze volgende vlucht alweer. Kort
na 7.00 uur komt het ontbijt en na het ontbijt ga ik even vragen wanneer de
geplande aankomsttijd is. Die staat gepland op 7.50 uur. Volgens de stewardess
zelfs 10 minuten te vroeg. Vreemd, want wij dachten om 7.40 uur te landen. Met
maar 75 minuten overstaptijd, is een verlies van 10 minuten veel. We maken ons
wel een beetje zorgen, maar ja, wat kunnen we doen? Niets.
Om 7.50 uur raken
inderdaad de wielen de grond, maar dan moeten we nog een heel eind taxiën voor
we bij de gate zijn. Zoals gezegd zitten we achter in het vliegtuig en nu
ervaren we daar de nadelen van. Het is 8.15 uur als we het vliegtuig kunnen
verlaten. (We kunnen toch moeilijk over alle mensen voor ons heen lopen). We
snellen door de gang. (Het vliegtuig staat ook nog helemaal achteraan).
Onderweg krijgen we een oranje kaart die ons voorrang zou moeten geven. Helaas hebben we bij de douane niets aan de
kaart. We mogen (net als veel anderen met een oranje kaart) gewoon achteraan
aansluiten. Het gaat niet zo heel snel. De ambtenaar toont weinig interesse.
Snel lopen we verder naar het treintje. Daar staan we gelukkig deze keer vooraan.
De
tekst op de borden wisselt steeds. De ene keer staat er "de trein komt over
enkele seconden", de andere keer "de trein komt over vijf minuten". Na bijna een
kwartier te hebben gewacht arriveert de trein. Veel mensen hebben haast en we
zijn blij dat we vooraan staan en direct kunnen instappen. De trein doet er ook
langer over. Het middenstuk rijdt hij langzaam. Het is 8.45 uur als we uit de
trein stappen. We hebben nog tien minuten en dan vertrekt onze vlucht. Als we
de trappen op naar boven lopen staat er een dame die onze oranje kaart ziet en
vraagt waar we naar toe moeten. Amsterdam, dan mogen we direct rechtsaf om door
de bagagecheck te gaan. Helaas zit hier een ambtenaar die er geen boodschap
aan heeft dat hier allemaal mensen staan die nog snel een vlucht willen halen.
De tassen worden secuur gecontroleerd. Dit betekent dus dat het veel tijd kost.
Ook bij ons wordt een en ander goed onderzocht en kost het veel tijd. Als we
weer alles hebben ingepakt rennen de meiden voorop naar de gate. Daar is het
leeg. De grondstewardess vraagt aan de meiden of ze mee moeten met deze vlucht.
Als Fabienne Ja zegt, zegt ze: “pech, het vliegtuig is vertrokken”. Gelukkig
staat er een oudere heer bij die nog even gaat bellen en dan het verlossende
woord spreekt dat we toch nog mee mogen met de vlucht. De instapkaarten worden
snel gescand en dan mogen we door de slurf. We voelen ons opgelaten als we dat
volle vliegtuig in komen lopen. Snel gaan we zitten.
Uiteindelijk vertrekt het
vliegtuig 40 minuten te laat. De piloot verontschuldigt zich bij de passagiers
voor het late vertrek. Er moest nog gewacht worden op passagiers die mee
moesten. Na een goede vlucht landen we rond 11.45 uur op Amsterdam. Tijdens de landing hebben
we een prachtig uitzicht op de kustlijn. De koffers komen als eerste aan op de
band. Daardoor staan we snel weer buiten. Daar wachten we op de bus van het Van der Valk
hotel en dan stappen we in de auto op weg naar huis, waar we rond 15.00 uur
aankomen. Om 18.00 uur kunnen we ook de honden weer ophalen en dan zijn we weer
compleet. We kijken terug op een mooie vakantie! Eigenlijk maar een nadeel, te
kort. We hebben niet alles kunnen doen, wat in de planning stond. Maar we
wisten eigenlijk vooraf al dat we tijd tekort zouden komen. Volgend jaar toch
maar weer terug naar de States?
