Een lange vermoeiende dag!

Om 4.00 uur loopt de wekker af. We staan allemaal op om ons klaar te maken. Na de laatste spullen in de koffer te hebben gestopt komen we om 4.45 uur aan bij de receptie om uit te checken. Het blijkt dat de taxichauffeur er al is, dus we kunnen meteen instappen. (Wel blijkt de rit € 5,00 euro duurder te zijn, dan de hotelbus. Dit verrast ons, want bij de receptie hadden ze gezegd dat hij even duur was). Een klein kwartier later worden we afgezet bij vertrekhal 3 op Schiphol.

De incheckbalie is open en het is niet druk. (We konden gisteren niet inchecken via internet, wel hebben we de stoelen al vastgelegd, zodat we in ieder geval bij elkaar zitten. Dit blijkt maar goed te zijn ook, want beide vluchten zitten vol.) De koffers zijn netjes ruim onder het toegestane gewicht, maar ook onze handbagage wordt gewogen. Nu blijkt het kleine koffertje te zwaar te zijn. We laden de laptop en en Ipads  over in de tas, zodat het gewicht goed is. Dan moeten we nog laten zien dat het koffertje past binnen de toegestane maten. Gelukkig is dit het geval en mag het mee het vliegtuig in. Nu was dit op de heenweg geen probleem, want we mochten nog een koffer inchecken, maar op de terugweg zouden we wel een probleem hebben gehad, dan zullen we namelijk al vier grote koffers inchecken. Als alles is geregeld en we onze boardingpassen hebben, mogen we naar de securitycheck lopen in vertrekhal 1. Bij Lex gaat het alarm af en hij wordt even extra gecontroleerd. Zouden dit toch de nieuwe knieën zijn? Verder is alles akkoord. Op naar ons ontbijt.

Als eerste komen we uit bij een Starbucks. Daar kunnen we natuurlijk niet langs lopen zonder een lekkere koffie te nemen. We lopen verder naar gate B35 waar ons vliegtuig al klaar staat. Onderweg nemen we nog ergens een broodje en dan is het wachten tot we mogen boarden. Om 7.05 uur is het zover en mogen we aan boord. Omdat we achterin het vliegtuig zitten, mogen wij vrij snel instappen. Na de gezinnen met kinderen, wordt er op volgorde van rij geboard. Hoewel we op tijd mogen instappen, vertrekt het vliegtuig uiteindelijk twintig minuten te laat. De vlucht verloopt voorspoedig. We hadden al gelezen dat op deze vlucht het eten en drinken alleen tegen betaling te verkrijgen is en dit blijkt ook te kloppen. We kopen een flesje water en laten het daarbij. Hoewel we te laat zijn vertrokken, landen we toch op tijd in Madrid. Om 10.25 uur raken de wielen de grond. Dan moet het vliegtuig nog een flink stuk taxiën en een kwartiertje later mogen we het vliegtuig verlaten.

Onze volgende vliegtuig vertrekt van gate U en deze is te bereiken met een trein. Het staat allemaal goed aangegeven en voor we het weten komen we bij de douane. Hier zijn we direct aan de beurt en mogen snel doorlopen. Onze vliegtuig vertrekt (alweer) van de laatste gate in dit deel, gate U72 en U74. Het is daarom een behoorlijk stukje wandelen. Madrid is een mooi vliegveld, jammer dat we geen tijd hebben en om rustig rond te kijken. Achter de controle bij de gate, kopen we nog twee flesjes water en wat lekkers voor de dames en dan kunnen we alweer gaan boarden. Het is dan 11.20 uur. Omdat we ook nu weer achter in het vliegtuig zitten, mogen we weer snel boarden.  Helaas ook nu dat we vertraging hebben en vertrekt het vliegtuig drie kwartier te laat. Als we in de lucht zijn, meldt de  piloot dat we om 15.08 zullen landen. Dus ondanks dat we veel te laat zijn vertrokken, arriveren we toch nog twintig minuten te vroeg. Ook deze vlucht verloopt prima. Tijdens de vlucht vermaken we ons met slapen, film kijken, de Ipad, de DS en typ ik alvast het verslag van gisteren en een deel van het verslag van vandaag. Het eten tijdens de vlucht is prima. We kunnen kiezen tussen lasagne en gehaktballen. Wij kiezen alledrie voor lasagne. Het ziet er niet zo lekker uit, maar smaakt prima. Fabienne krijgt een aangepast menu. Ook dit smaakt goed uit. Ongeveer drie uur voor de landing krijgen we nog een broodje met een bekertje yoghurt en een Kitkat. Wel is men karig met drinken. Tijdens het eten hebben we drinken gekregen en verder hebben we tijdens de vlucht eenmaal drinken gehad. Je kon toen alleen kiezen uit water of sap. Gelukkig hebben we voor we aan boord gingen twee flesjes water gekocht.

De wielen raken rond 15.00 uur de grond en dan moeten we nog een stuk taxiën naar de gate. Wat erg leuk is bij dit vliegtuig is dat er een camera bovenop het vliegtuig staat zodat je tijdens het opstijgen en landen op het scherm mee kijken. Als we bij de gate staan duurt het heel lang voor de deuren open gaan. De mensen staan al allemaal in de gangpaden met hun spullen als wordt omgeroepen dat iedereen weer in de stoelen moet gaan zitten. Het is 15.30 uur geweest als we  het vliegtuig mogen verlaten. Op naar de douane. Daar is het druk. We worden geroepen, samen met een aantal andere mensen en mogen aansluiten in de rij voor de US burgers, omdat deze rij korter is. Helaas blijkt deze rij wel heel lang te duren. Twee mensen uit de rij nemen heel veel tijd in beslag en er worden allemaal documenten bijgehaald. Als wij uiteindelijk aan de beurt zijn, blijkt de man hele goede zin te hebben. Hij maakt grapjes en vraagt aan de meiden of wij wel echt de ouders zijn en of ze dat wel zeker weten. Als we de gebruikelijke vingerafdrukken en foto’s hebben achtergelaten, mogen we het land in. De koffers staan dan al langs de band.

Bij Dollar staat helaas ook een lange rij en hoewel ik wel thuis het membership heb aangevraagd, is dit niet aan onze boeking gekoppeld. We hebben via Eautohuur gehuurd en ik ben vergeten om te kijken of ik dit nummer aan onze boeking kon laten koppelen. We gaan dus toch maar in de rij staan en nemen niet het risico om naar beneden te lopen. Ik heb ook geen pasje of iets dergelijks gekregen. Na een klein half uurtje wachten zijn we aan de beurt en dan  is het allemaal zo geregeld. De dame achter de balie (ze zijn overigens met elf personen bezig) vraagt ons of we de road assistance willen, maar als we die afwijzen is het geen probleem. Wel nemen we de toll-optie. Dan mogen we naar beneden om daar de huurauto op te halen. Helaas is het wachten nog niet voorbij, want als we bij de locatie voor de minivans aankomen, blijkt dat deze allemaal op zijn en dat er nog een aantal gezinnen staan te wachten voor een minivan. We zijn als vijfde aan de beurt. De auto’s rijden af en aan en een klein kwartiertje later komt ook onze dodge. In vergelijking tot de mooie luxe dodge die we vorig jaar hadden, valt deze tegen. Geen schermpjes met een DVD speler . Alles is gewoon minder luxe. Je kunt zien dat de auto al behoorlijk  gebruikt is, toch heeft hij nog maar ruim 18.000 mijl op de teller staan.

Nu komt de uitdaging, met de papieren versie van de route het hotel vinden. De eerste afslag nemen we verkeerd, maar dit hebben we snel in de gaten en we draaien direct om. Hoewel we nog ergens een verkeerde afslag nemen, want we rijden uiteindelijk niet over de Florida Turnpike, komen we toch met de route en de kaart, die we bij Dollar hebben gekregen, uit bij het Best Western in Kendall. Onderweg zijn we nog gestopt bij de publix om alvast wat blikjes drinken en water in te kopen. Heel dicht bij het hotel ligt een Best Buy, hier stoppen we eerst even. Een navigatie is toch wel erg handig in de VS. Als we bij de Best Buy binnenkomen zien we dat ze ook de Ipad 2 verkopen. Deze wil Maxime kopen. Omdat de prijzen overal hetzelfde zijn, is het besluit snel genomen. Na het uitzoeken van de cover en de bescherming voor de achterkant (ook hier is Maxime snel mee klaar), gaan we op zoek naar een navigatiesysteem. Vorige keer hadden we een Garmin en die is goed bevallen. We besluiten ook nu weer voor een Garmin te kiezen en nemen er een met een wat groter scherm. Als we alles betaald hebben gaan we snel naar ons hotel.

Als we inchecken en onze naam doorgeven, vraagt de jongen achter de balie waar we vandaan komen. Uit Nederland. Dan zegt hij: “Jullie elftal was wel heel slecht tijdens het EK voetbal!” Dit verwacht je toch niet in de VS! We geven hem gelijk en dan begint hij in het Nederlands tegen ons te praten. Hij blijkt van de Nederlandse Antillen te komen (nu begrijpen we ook zijn interesse voor het voetbal!)  Als we horen dat we een rokerskamer hebben vragen we om ons om te boeken naar een niet rokerskamer. Ze hebben alleen nog een niet rokers kamer vrij die geschikt is voor gehandicapten. Hierdoor heeft de kamer geen bad, alleen een grote douche. Dat vinden wij niet erg, want de kamer is wel erg ruim. Als we willen mogen we morgen verhuizen naar een andere kamer. Als we de kamer binnenkomen is het besluit snel genomen om deze kamer te houden. Hij is inderdaad erg ruim, dus we kunnen goed onze koffers kwijt en dat we geen bad hebben is geen probleem. Omdat een van de koffers een sticker heeft dat er een securitycheck heeft plaatsgevonden, openen we snel onze koffers. Ik heb in reisverslagen wel eens gelezen, dat na zo’n check het koffer een behoorlijke puinhoop was. Bij ons is dit niet het geval. Het koffer ziet er nog heel netjes uit. De meiden trekken andere kleren aan en dan gaan we nog even een hapje eten.

Aan de overkant van de weg bij het hotel hebben we een eetgelegenheid gezien Kendall Village Diner en daar gaan we naar toe. Het blijkt een jaren zestig diner te zijn. Het ziet er heel leuk uit. Omdat we weten dat de Amerikaanse porties groot zijn bestellen we maar drie porties. (Ze hebben ook heerlijke toetjes en daar heb ik ook wel zin in!).  Maxime neemt chicken fingers, Fabienne een wrap en Lex een twee steaks. Het eten is erg lekker, ik eet bij alle drie een beetje mee. Als toetje nemen Maxime en ik nog een stukje chocolade taart. Ook deze is verrukkelijk. Rond 21.00 uur zijn we weer terug op de hotelkamer. We nemen nog een douche. Maxime haar Ipad wordt gebruiksklaar gemaakt en dan gaan we lekker slapen.